Kingdoms of Amalur: Reckoning

RPG, w którym maczali palce McFarlane, Rolston i Salvatore. To się w ogóle może nie udać?









Gdy cztery miesiące temu miałem okazję grać w testową wersję „Kingdoms
of Amalur: Reckoning”, nowego role-playa od Big Huge Games, a wydawanego
przez Electronic Arts, byłem pod wrażeniem mnogości ciekawych pomysłów
pojawiających się w tym tytule. Pozwalało to myśleć, że być może w
cieniu tych wszystkich „Dragon Age'ów”, „Skyrimów” i innych „Wiedźminów”
powstanie prawdziwy RPG-owy czarny koń, który będzie w stanie
zapoczątkować nową dynastię świetnych gier. Pora sprawdzić, czy tak się
właśnie stało. Do dzieła!
Electronic Arts nie przestaje mnie zadziwiać sposobem wydawania swoich
gier. Niestety, na minus – od jakiegoś czasu należą one do
najskromniejszych i najdroższych zarazem. Pudełko z „Reckoningiem”
zawiera raptem płytkę i malutką broszurkę, za cenę 149 złociszy w dniu
premiery i pod tym względem porównanie z głównymi rywalami wypada,
niestety, blado. Także przed kontrowersyjnym Originem dość długa droga,
zanim stanie się równie niezawodną platformą do zarządzania grami, jak
Steam. Najważniejsze, że w końcu zmusiłem ją do działania.

Scenariusz „Oscara” nie dostanie...
Rzecz dzieje się w świecie o nazwie Amalur, w którym współżyją różne
charakterystyczne dla fantasy rasy. Są wśród nich odpowiedniki ludzi,
elfów, gnomów i przeróżni „mieszańcy”, a także szczególne istoty
nazywane Fae. To w zasadzie magiczne, nieśmiertelne byty, które wciąż
przeżywają swoje życia na nowo. Generalnie są pokojowo nastawieni do
innych amalurskich ras. Do czasu, gdy frakcja nazywana Tuatha wyłamuje
się z szeregu i postanawia podporządkować sobie całą krainę. A że z
nieśmiertelnym wrogiem z samej istoty rzeczy walczy się dość trudno,
idzie im to bardzo dobrze. Do czasu, gdy dzięki urządzeniu wynalezionemu
przez gnoma Fomorousa Huguesa jeden z „ludzkich” żołnierzy także budzi
się z martwych na stosie ciał...
Jak łatwo się domyślić, chodzi o postać gracza, a cała scena budzi
skojarzenia z legendarnym dla gatunku „Planescape: Torment”. Na żadne
dalsze wyjaśnienia nie ma czasu, nadchodzi bowiem legion Tuatha, a my
jak najszybciej musimy się „ewakuować”. I tak zostajemy sami pośrodku
ogromnego świata, z zadaniem odkrycia jak działa to, co przywróciło nas
do życia, no i powstrzymania napastników. Główny wątek nie jest ani
szczególnie odkrywczy, ani też podany w zrozumiałej dla gracza formie.
O.K., mamy jakąś tam wrażą armię, Studnię Dusz i inne takie – ale co
właściwie z tego wynika?
„Reckoning” jasnej odpowiedzi nie daje – to nie jest jeden z tych
erpegów, w których już na samym początku zostaniemy wessani w otaczający
nas świat i zależności w nim występujące. Bohaterowie niezależni nie są
wyjątkowo oryginalni i interesujący, a interakcja z nimi jest
zaskakująco słaba. Ogranicza się ona do „zdawania” zadań i wysłuchiwania
monologów na poszczególne tematy. A jeśli dodam do tego fakt, że
większość misji (także pobocznych) generalnie sprowadza się do tego
samego, łatwo dojść do wniosku, że w grze Big Huge Games fabuła
niekoniecznie wysuwa się na plan pierwszy. Świat Amalur najlepiej
poznawać nieco bardziej... organoleptycznie.



Kingdoms of Amalur: Reckoning - trailer 6 - Zwiastun
gry "Kingdoms of Amalur: Reckoning", w której wcielamy się w
niezwykłego bohatera. Nasza postać, na skutek tajemniczego eksperymentu,
wraca do życia po śmierci i staje się jedyną nadzieją królestwa na
ocalenie przed zagładą. W czasie rozgrywki eksplorujemy rozległe krainy,
a także wykonujemy powierzone nam zadania. - Materiały prasowe
Bierz swój Los i rób z nim co chcesz
Największą zaletą „Reckoninga” są bowiem nietypowe rozwiązania dotyczące
rozwoju naszej postaci i kierowania nią. Próżno tu szukać standardowej
siły, zręczności czy żywotności. W grze nie ma też absolutnie żadnego
podziału na klasy. Wszelkie umiejętności, przedmioty, wybór „patrona”
czy specjalizacje zwiększają tylko siłę rażenia dla stylu wojownika,
maga lub łotrzyka, w żadnym razie nie nakładając ograniczeń.
Najważniejszy jest tu Los, determinujący przeznaczenie każdego
mieszkańca Amaluru. Nasz bohater posiadł niespotykaną umiejętność
kształtowania wedle własnych potrzeb. Dzięki temu co poziom możemy
dopasowywać specjalizację do obecnie posiadanych przedmiotów i wybierać
najbardziej pożądane bonusy.